Er zijn gevallen bekend waarbij specifieke hondenrassen bepaalde medicamenten slecht verdragen ten opzichte van andere rassen. Hierbij speelt het metabolisme een rol. Voorbeelden hiervan zijn oa de windhond en sharpei. Onderzoek en ervaring hebben bij deze rassen uitgewezen dat bepaalde medicamenten ten behoeve van de anesthesie kunnen lijden tot problemen.

Voor deze honden worden nu andere medicamenten gebruikt en/of worden extra maatregelen genomen ten behoeve van de bewaking van de vitale functies tijdens en na een operatie.

Nu blijkt dat een aantal Bracchi zeer heftig hebben gereageerd op anesthesie medicamenten lijkt het ons verstandig dit hier op deze plaats te vermelden.
In deze gevallen heeft de aanbevolen therapeutische dosering van de medicamenten geleid tot de volgende verschijnselen:
1.Direkt na inducie ontstaan van een extreme bradycardie (=extreem langzame hartslag), waarna het hart volledig stil valt, zonder medicamenteus ingrijpen blijkt reanimatie noodzakelijk.
2. Verlenging van de werkingsduur van de medicamenten, de hond ontwaakt zeer moeizaam met alle gevolgen van dien, oa. apneu, bradycardie, hypothermie.

Mocht de hond een operatie of onderzoek nodig hebben is het verstandig de dierenarts hierover in te lichten. Een gewaarschuwd mens (eigenaar en/of dierenarts) telt immers voor twee.

In de medische wetenschap mag men pas conclusies trekken nadat er gericht onderzoek is verricht op een bepaalde populatie honden. Aangezien er slechts een paar honderd Bracco's in Nederland wonen, zal gericht onderzoek bij de Bracco Italiano nog lang op zich laten wachten. Wij kunnen de dierenarts nog niet met reële proeven met significante conclusies confronteren, maar wellicht leidt deze informatie tot voorzichtigheid.

Gaarne zouden wij jullie dierenarts van het volgende advies willen dienen als hij/zij besluit een Bracco Italiano te sederen;
- Houdt de laagste dosering aan van de therapeutisch gebruikte hoeveelheid (" Bij gebruik van Domitor: 0,01 mg per kg. Lichaamsgewicht "), geef pas bij als blijkt dat het niet voldoende is en de klinische controles goed blijken te zijn.
- Monitor de hond, liefst met meetapparatuur, of aan hand van klinische controles voor, tijdens en na de ingreep/behandeling.