Di Ala D'Oro

Met Mariotto jagen in Duitsland 2009
Stephanie en Arjan Turion
mede-eigenaren van Mariotto di Ala D'Oro "Mauro"

Mariotto's "Mauro's" jachtdag in Duitsland.

Het begon allemaal gewoon tijdens de jachttraining. Zoals iedere zondagochtend zaten we ook nu aan tafel met zijn allen na te praten over van alles en nog wat. Ik vertelde over Mauro's ervaring in de bieten, hoe blij de jagers waren met hem; "zonder hem had er geen fazant op de wieken gekomen". Ik was en ben natuurlijk ontzettend trots op onze kanjer Mariotto di Ala D'Oro "Mauro".

Kort daarna werden wij uitgenodigd om een dag te jagen in Duitsland. Nou dat laat ik me geen tweede keer zeggen natuurlijk! We hebben direct een datum afgesproken. 12 december was het zover. Bij een benzinepomp langs de snelweg afgesproken en zo zijn we achter diegene die ons uitgenodigd had aangereden. We waren als eersten op de plaats van bestemming. Op een parkeerterrein bij een café was het verzamelpunt. "Mauro" even laten plassen en al snel kwam er nog een auto, en nog een, en nog een, en nog een…..het hield niet meer op. Ik kreeg daardoor wel een beetje last van zenuwen. Al die mensen met van die grote auto's en die waarschijnlijk al jaren lang jagen. Na even kort elkaar de handen geschud te hebben stapten we weer in de auto naar het jachtveld op de hoek. Op een parkeerterreintje konden we de auto neerzetten, er mochten drie auto's doorrijden met de spullen naar het midden van het gebied. Dit was de plaats van vertrek en na elke drift kwamen we hier weer terug.

Voordat de eerste drift begon kregen we eerst de uitleg over wat er wel en niet geschoten mocht worden en dat de drift werd aangeblazen en afgeblazen. Hierna snel op pad naar het eerste bosje dat we uit gingen drijven. De hondenmensen en drijvers stonden op de kop en de geweren hadden zich langs de zijkanten opgesteld. Na het aanblazen startten we. Honden eerst het bosje in en wij erachteraan. Vol enthousiasme stuur ik Mauro voor me uit het bosje in en die begon meteen super braaf te zoeken. Tot die gekke mensen in de linie gingen brullen en met stokken slaan, toen dacht Mauro even dat ze achter hem aanzaten! Hij heeft bij de geweren wat rondgelopen op de uitkijk naar waar ik nou toch was, lief hé?! Na deze korte drift gingen we meteen verder in het perceel daarachter waar groenbemester stond.
Ik weer vol goede moed Mauro geslipt. Hij ging als een dwaas door dat veld, hij vond het helemaal geweldig maar vergat daardoor om zich te concentreren op zijn neus. De andere honden stonden wel 10 keer voor maar Mauro was steeds te laat. Ik denk dat Mauro hier erg van baalde, want vanaf die tijd ging hij super goed zoeken.

Tussen de middag stonden we weer met zijn allen bij het kampvuur op de verzamelplaats midden in het veld. Ik keek mijn ogen uit, uit die paar auto's die daar stonden kwam een biertap (geen kleintje), een grote gaspit, grote pan soep en volop drinken voor elk wat wils. Dat was nog eens geweldig geregeld! We hebben erg moeten lachen, iemand vroeg aan mij of mijn hond soms 50 kilo afgevallen was. Ik had hem niet meteen door maar vlak daarna zij hij; "hij heeft zoveel huid over". Ik moest er erg om lachen, je krijgt van alles te horen over de Bracco maar deze had ik nog niet eerder gehoord.

Na deze geweldig gezellige lunchpauze gingen we weer verder. Dit keer een maïs (oud) veld. De geweren stonden weer aan de zijkanten opgesteld. Ik stond met Mauro middenin tussen twee drijvers. Na het startsein begonnen we, nog geen seconde later ging de eerste fazant al de lucht in en RAAK! Dit ging zo achter elkaar door, de honden vonden ze allemaal. Ik was zoooo trots op mijn mannetje, die is wel drie keer met een fazant teruggekomen! Nou, dat is best knap in zo'n maïsveld, dat ie me nog kon vinden! Achter het maïs was nog een stukje onbegaanbaar stuk bramen, alle honden liepen er een beetje omheen te cirkelen en wie ging er wel in…..Mauro! Hij heeft daar nog twee fazanten uitgehaald, en weer stond ik te glimmen toen ie terugkwam! Het volgende stuk bos was iets beter begaanbaar. Hier kon je in ieder geval redelijk zien wat je hond deed. Hier heeft hij twee keer prachtig voorgestaan op twee houtsnippen! We hebben ze samen geflusht, hij wachtte keurig op mijn commando, hij stond als een huis! Na het flushen zijn ze allebei ook geschoten. Een daarvan heeft hij kunnen apporteren! Je zou kunnen denken waarom niet alle twee, nou dat is bijna onmogelijk want er lopen 6 honden rond die allemaal hetzelfde werk aan het doen zijn…. Het laatste veld moest een soort van even snel gelopen worden, het werd namelijk al donker. Het ging om een enorme lap grond met groenbemester. Tot het laatst aan toe heeft Mauro goed gezocht, hij liep als een tierelier! De meeste honden (of baasjes) waren al afgehaakt. Ondertussen werd ik ook steeds blijer met het mooie reflecterende jasje van Mauro, ik had hem anders echt bijna niet meer kunnen zien lopen! Na afloop werd er nog wat gedronken en gekletst bij het kampvuur. Daarna zijn we met ons allen naar het café gereden waar we het tableau (45 fazanten, twee hotsnippen en een haas) uitgelegd hebben en vervolgens een verrukkelijke stamppot hebben gegeten. Ook hier werd weer heerlijk nagepraat over deze fantastische dag. Het weer heeft ons ook echt meegezeten het was koud maar wel het grootste deel van de dag in een heerlijk zonnetje gelopen. Kortom een complete dag om nooit meer te vergeten! De uitnodiging voor volgend jaar is ook al binnen, we kijken er nu al naar uit.