Terug Back

Italie maart 2006
Translation will follow! In the mean time enjoy the pictures.

Toen vorig jaar mei (2005) met Flavio de mogelijkheden werden besproken om eens een paar dagen mee te kunnen lopen met een aantal professionele trainers hadden wij niet kunnen denken dat hij zo iets geweldigs voor ons in petto zou hebben.

De eerste dag van ons bezoek werden wij uitgenodigd om samen met twee veldwerk keurmeesters het veld in te gaan, het moesten vooral jonge honden zijn die wij zouden meebrengen vanuit Holland zodat zij ons zouden kunnen helpen de puntjes op de i te zetten. De heer Manfroni en de heer Grecchi waren voor deze gelegenheid gekomen om dit varkentje te wassen. Samen met hen en natuurlijk Flavio zijn wij de velden doorgetrokken. Een voor een konden onze honden (en hun voorjagers) laten zien hoe zij van plan waren de velden aan te pakken, welke aanleg aanwezig was, waar aan gewerkt moet worden en wat de goede punten waren. Het jagen met de Bracco Italiano is grotendeels gebaseerd op eeuwenoude Italiaanse traditie, die van vader op zoon wordt doorgegeven. Onze Italiaanse begeleiders van deze dag zijn bij elkaar opgeteld net iets minder dan twee honderd jaar oud. Hun ervaring bleek dan ook van onschatbare waarde voor ons. Tijdens onze tocht door de heuvels wordt de werkstandaard uitvoerig beschreven, met voorbeelden van juist en onjuist is de werkstandaard een heel stuk duidelijker. De dag wordt onderbroken voor een gezellige Italiaanse lunch, tijdens deze lunch hebben we veel schik en wordt er rijkelijk gegrapt over de Bracchi Olandese. Na de lunch krijgen wij een aantal video's te zien, wordt de rasstandaard uitvoerig besproken. Ook wordt er gesproken over fokkers in Italië, hun werkwijze, gedachten en hun resultaten.
Ook nu weer wordt er veel gesproken over het coupeer verbod in Holland. Het wordt ons nogmaals duidelijk dat een lange staart van de Bracco gewoonweg niet in de hun traditie past. Het verpest het totaal beeld, het is dan ook uitermate lastig voor de heren om dit kleine stukje extra bracco van hun netvlies te poetsen. Toch zien wij, dat door dit soort dagen, er begrip komt voor onze situatie. Het is nu eenmaal niet anders. De scherpe kantjes van kritiek lijken er zelfs een beetje vanaf te gaan. Gelukkig hebben wij ze weer kunnen laten zien dat onze honden ondanks de staart zeer natuurlijk kunnen trotten en jagen, zoals een gecoupeerde Bracco dat doet. De eerste dag werd afgesloten door een gezamenlijk diner. De wijze "oude" mannen in ons gezelschap komen na wat glaasjes wijn helemaal los en halen jeugdherinneringen op. Het is dan ook laat op de avond als wij terug gaan naar het appartement, de eerste dag zit erop.

De tweede dag worden wij om 7.30 uur beneden verwacht, in ons appartement eten wij eerst een Hollands ontbijtje, want de Italianen drinken alleen hun koffie in de ochtend. Deze ochtend gingen wij op pad met de heer Grecchi en Flavio. Zij willen ons wat cultuur bijbrengen en zo togen wij naar Voltera, een prachtige oude stad met vele bezienswaardigheden. Veel tijd hadden we natuurlijk niet want Flavio organiseert met een strak tijdschema. Om ongeveer 11.00 uur stonden we dus alweer op de velden. Flavio had drie professionele trainers bereid gevonden deze dag met ons door te brengen, de heer Tirotti, Botani en Rebaschio. Er zijn nu ook andere bekenden en minder bekenden uit de Bracco wereld gekomen. Ook zij zijn er om te leren. Speciaal voor ons, is er besloten om verschillende staande jachthonden rassen te presenteren, om te laten zien welke specifieke verschillen er zijn met betrekking tot de aanpak van het veld, de snelheid, de wijze van voorstaan, etc. We zien deze ochtend de Spinoni, de Braque Francais en verschillende Bracchi Italiani door het veld gaan. Het is altijd weer een spektakel om deze goed getrainde bracco machines door het veld te zien gaan, de snelheid die deze honden ontwikkelen lijkt bijna onnatuurlijk, maar is voor deze wedstrijd situatie zeer effectief. Er wordt uitgelegd dat er altijd verschillen zullen zijn tussen de honden die door de professionals worden voorgejaagd ten opzichte van de honden die niet bij deze kunstenaars zitten. De honden van de profs moeten presteren op veldwedstrijden, ze moeten in 15 minuten laten zien dat zij het spel doorhebben, ze moeten van minuut 1 tot minuut 15 zoveel mogelijk grond beslaan en dus snelheid hebben. Honden die wedstrijden lopen en tevens voor de praktijk jacht gebruikt worden moeten een hele dag mee kunnen gaan en zullen dus logischerwijs niet deze snelheden laten zien. Deze honden zijn ook gedreven maar zullen niet tot het uiterste gaan zoals we dat zien bij de wedstrijd veldwerkhonden. In de demonstraties die gegeven worden is dit duidelijk te zien. We zien honden die in het verleden reeds lang getraind zijn door de proffesionals, die hun sporen hebben verdiend en nu enkel gebruikt worden door de eigenaren als praktijk jachthond. De snelheid bij deze honden ligt beduidend lager als zij door het veld gaan, de trot wordt ook bij deze honden afgewisseld door een passend galop. Het is een zeer leerzame ochtend die wordt onderbroken door een gezamenlijke Italiaanse lunch, want samen eten is belangrijk in Italië. Na de lunch is gelegenheid te over om vragen te stellen, er wordt uitgelegd hoe de braga werkt en wanneer de profs beginnen met het trainen van de honden en op welke manier dit het beste effect heeft. Ook nu weer vliegt de dag om en zitten we voor dat we het weten al weer aan het gezamenlijke diner. Deze avond hebben we zo'n plezier dat er menig tranen biggelen over de wangen van de mannen aan onze tafel. De gemeenschappelijke interesse met de betrekking tot de Bracco schept een band, haast een familiair gevoel. Laat op de avond gaan we terug naar ons appartement, de volgende dag moeten we weer vroeg in de veren. We gaan verkassen naar Pogibonsi.

Nadat we de eigenaar van het terrein gedag hebben gezegd en afgesproken hebben zeker terug te keren vertrekken wij in colonne naar Pogibonsi. Daar organiseert de SABI een veldwedstrijd. Het is druk als we aankomen op de verzamelplaats, we zijn iets aan de late kant. We zien veel oude bekenden en worden vriendelijk verwelkomt. Er zijn 6 batterijen met ongeveer 10-12 honden per batterij, onze honden zijn ingedeeld in de batterij met Botani. De velden zijn prachtig maar het is jammer genoeg erg nat. Dacht je in Nederland zware velden te hebben in de klei, deze velden waren erger. Bij iedere stap werden onze laarzen twee keer zo groot, door de gele zeer kleverige modder die maar moeilijk af te stampen was. Alle honden hadden moeite met het vastzetten van de in deze velden spaarzame fazanten en partijzen, veel honden konden na hun 15 minuten de competitie verlaten met slechts een NC, geen gelegenheid op wild gehad, zo ook al onze honden. Na de prijsuitreiking werd er gezamenlijk gegeten en gedronken. De namiddag werd gebruikt om ons hotel op te zoeken in Livorno, alwaar de volgende dag nog een veldwedstrijd was georganiseerd door de SABI. Met een klok die naar zomertijd zou gaan waren we allemaal van plan om het deze avond niet te laat te maken. In een pizza restaurant aan het strand werd er snel iets gegeten, om hierna doodop het bed in te rollen.

De laatste dag samen met onze vriend Flavio was aangebroken, om 7 uur in de ochtend vertrekken wij, samen met nog een aantal anderen die in hetzelfde hotel hadden overnacht, naar de verzamelplaats even buiten Livorno. Ook nu weer vele deelnemers. Dit keer 4 batterijen nu met 14-16 honden per batterij. Wij zaten in de batterij met Rebachio. Het waren prachtige velden, we hadden een zeer vriendelijk veldbegeleider en redelijk weer, geen regen maar wel veel mist. Ook hier hadden de meeste honden last van de nattigheid. De fazanten kon je overal horen maar waren zeer ril. Toen in de vierde beurt opnieuw een kanjer van een hond het veld uitging omdat de fazant te snel ging vliegen verloor iedereen een klein beetje de moed. Het was een lotterij werd er gezegd. Onze honden deden het ondanks dit alles niet slecht, jammer genoeg geen kwalificaties maar slechts eentje ging het veld uit met een EL, omdat de fazant niet vast te zetten was en voortijdig de lucht verkoos. De anderen kregen weer een NC. Pas tegen de klok van 12.00 uur leken de vogels tot rust te zijn gekomen. De honden die later een beurt geloot hadden, hadden hier duidelijk voordeel van. Alle kwalificaties die behaald werden vielen dan ook alleen bij die honden die na 12.00 uur aan de beurt waren geweest. Terug op de verzamelplaats was het voor ons tijd om iedereen te bedanken en onze reis voort te zetten naar Volta Mantovana. Tegen de avond kwamen we aan in ons "eigen" vertrouwde agriturismo (logeren bij de boer). De eigenaar en eigenaresse waren stomverbaasd en gelukkig ook blij verrast ons te zien, de boeking bevestiging die wij hadden gekregen bleek gestuurd te zijn door hun dochter zonder hen hiervan op de hoogte te brengen. Op dit biologische boerenbedrijf stonden alle appartementen leeg dus werden wij op de meest mooie plek geïnstalleerd. Genieten in de zon, met z'n allen op het terras hebben wij de dagen nog eens doorgenomen. De conclusie was dat het gezellig, mooi en zeer leerzame dagen waren geweest die we voor geen goud hadden willen missen. Wij zijn Flavio dan ook erg dankbaar dat hij dit voor ons heeft willen organiseren. 's Avonds ging te ophaal pizza er in als koek, de volgende ochtend weer naar huis, jammer want we hadden best nog een paar dagen extra willen blijven plakken.